Een frozen shoulder is een aandoening waarbij de schouder pijnlijk en stijf wordt. Het wordt veroorzaakt door een ontsteking van het gewrichtskapsel, het bindweefsel dat om het schoudergewricht heen zit. De ontsteking kan leiden tot krimp en verdikking van het kapsel, waardoor de bewegingsruimte van de schouder beperkt wordt. Een frozen shoulder kan spontaan ontstaan of na een trauma, operatie of periode van immobilisatie van de schouder. Het komt vaker voor bij mensen met diabetes, schildklieraandoeningen, epilepsie, de ziekte van Parkinson of langdurige stress.
Een frozen shoulder verloopt meestal in drie fasen: de bevriezende fase, de bevroren fase en de ontdooiende fase. In de bevriezende fase neemt de pijn in de schouder geleidelijk toe en wordt de schouder steeds stijver. Deze fase kan enkele weken tot maanden duren. In de bevroren fase is de pijn minder, maar is de schouder erg stijf en beperkt in beweging. Deze fase kan ook maanden tot een jaar duren. In de ontdooiende fase neemt de stijfheid langzaam af en wordt de beweeglijkheid van de schouder weer beter. Deze fase kan ook een jaar of langer duren.
De behandeling van een frozen shoulder is gericht op het verminderen van de pijn en het verbeteren van de functie van de schouder. Het is belangrijk om binnen de pijngrens te blijven bewegen om verdere verstijving te voorkomen. Een fysiotherapeut of oefentherapeut kan helpen met oefeningen om de schouder te mobiliseren en te rekken. Ook kunnen zij advies geven over hoe om te gaan met de beperkingen in het dagelijks leven, zoals sporten, werken of autorijden. Pijnstillers of ontstekingsremmers kunnen ook helpen om het oefenen makkelijker te maken. Soms wordt er een injectie met corticosteroïden in de schouder gegeven om de ontsteking te verminderen. In zeldzame gevallen is een operatie nodig om het kapsel los te maken of te verwijderen.
Een frozen shoulder is een vervelende aandoening die veel tijd en geduld vraagt om te herstellen. Het goede nieuws is dat een frozen shoulder bijna altijd vanzelf overgaat en dat er geen blijvende schade aan het gewricht ontstaat. Met behulp van oefeningen, medicijnen en eventueel een injectie of operatie kan het herstel bespoedigd worden.